آخر هفته ها در دورهمی، مهران مدیری از مهمانانش می پرسد:« اگر در کشور مقامی داشتید چه قانونی برای بهبود اوضاع امروز ایران وضع می کردید؟ » من فکر می کنم این سوال اشتباه است... با قانون وضع کردن و اجبار چیزی درست نمی شود... آدم ها باید فکر و ذهن شان را تغیر دهند... و این اتفاق باید از پایین به بالا برسد.. یعنی نخست بایستی تفکر و دیدگاه مردم ما درست شود تا برسد به بالا و مسئولان. خدا هم در کتابش گفته « إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ » خداوند سرنوشت هیچ قوم( و ملّتی) را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند...!
در طول تاریخ اما دیده ایم کسانی را که زمینه تغییر را ایجاد می کنند، برای رسیدن به آن تلاش می کنند و خیلی وقت ها هم به روز تغییر می رسند... اما چیزی که در اکثریت این انسان ها نادیده گرفته می شود، تغییراتی است که در گذر زمان و از پس رنج ها و سختی ها و دردهای روزهای مبارزه برخواسته است... چیزی شبیه عقده که از روز تغییر به بعد سر باز می کند و فرو میریزد... و همین عقده گشایی ها مرضی دیگر می شود برجامعه و مشکلات دیگری پدید می آورد.
اگر شما هم این روزها حالتان خوب نیست و دلگیرید از خیلی چیزاها، اگر رنج و سختی از زمین و زمان برایتان می بارد... اگر ناراضی هستید؛ یادتان نرود که باید مراقب خودتان باشید. مراقب افکار و عقایدتان باشید... درد این روزها را همین حالا التیام بدهید و نگذارید عقده شود. رها کنید این خشم و بیم و اندوهی که این روزها درگیرمان کرده... که مبادا آیندگان به سرنوشت ما و گذشتگان ما دچار شوند... اساسا تاریخ تکرار می شود اگر درس هایش را فرا نگیریم.
نادر ابراهیمی جایی می نویسد: «ما می خواهیم زمانه را عوض کنیم. تا عوض کردنش هم مدت ها، در راه خواهیم بود. راه را با غم و خشم و بیم بگذرانیم که چه؟! شاید اصلا اگر با خشم و اندوه به نقطه تعویض برسیم، دیگر لایق عوض کردن زمانه نباشیم...»
