اینجا کسی است پنهان!

کاروانسرای هندوها، واقع در ضلع جنوبی میدان گنجعلی خان کرمان، مربوط به دوره قاجاریه است. در سال های 1229 تا 1304 که کرمان در استعمار انگلیسی ها بود، به تشویق همان ها، تجارت بین ایران و هند رواج پیدا کرد. از کرمان، شال و قالی و کتیر به هند فرستاده می شد و از هند،شکر و شمع و چای و ادویه و پارچه. در همین زمان به دلیل رفت و آمد های زیاد تجار هندی ، این کاروانسرا به کاروانسرای هندوها معروف شد. 

در سال 1380 این کاروانسرا در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسید. اما..

همین طور که در تصاویر می بینید، به این کاروانسرا نه تنها که رسیدگی نمیشود (به عنوان اثر ملی) که به مکانی برای انبار کالای قاچاق و مواد مخدر و پاتوقی برای معتادان تبدیل شده است. 

پ ن: نکته جالب اینه که کنار سر در ورودی این کاروانسرا روی تابلوی سازمان آثار ملی ایران نوشته شده "هرگونه دخل و تصرف در این مکان پیگرد قانونی دارد" !!!!! و سالهاست که این کاروانسرا به همین وضعیت در اینجا قرار داره.. نه پیگردی و نه قانونی...

این کوچه ای که می بینید مسیر قدیمیه ماهان-بم هست. این سمت کوچه یه کاروانسرا بود که درشو گل گرفته بودن. و فقط ورودی شو میشد دید؛ مثل همین باغی که عکسشو می بینید[که درشو گِل گرفتن]. خیابان اصلی الان، با فاصله حدودا 10 متری موازی با همین کوچه قرار داره. 

خیلی از بنا های قدیمی توی مکان های گمشده ای از ایران قرار دارن که قدمتشون زیاده و به دلیل بی توجهی بهشون و عدم رسیدگی و مرمت، همینجوری رها شدن؛ در حالی که معماری اصیل ایرانی رو به تصویر میکشن، حتی با درِ به گِل گرفته شون!

پ ن: دل بی عشق می گردد خراب آهسته آهسته (مصرع دوم عنوان)

ما ملتی هستیم درد آشنا؛ اما نه به درد، تن سپرده و خو کرده.
حکایت، همان حکایت قدیمی پرنده است و قفس؛ پرنده‌ی بسیار آشنا با قفس؛ اما نه معتاد به قفس، و نه شوکت باغ از یاد برده، و نه تن به دیواره‌ی قفس کوبیدن را دمی فرونهاده؛ گرچه در لحظه‌هایی چنین می‌نماید که خستگی، به نشستن و آب از آبدان قفس نوشیدن و ارزن از دانه‌دان قفس برچیدن را برجنگیدن به خاطر آزادی ترجیح داده است؛ اما ما ملتی هستیم با هشیاری‌های تاریخی شگفت انگیز، و به همین سبب، آن دانه برچیدن‌ها و سر در آبدان فرو بردن‌ها نیز تصویری‌ست نه عین واقع، که غفلت پرنده باز کهنه کار را می‌طلبد نه آب و دانه‌ی بیشتر را در پناه رفاه قفس...

از مقدمه‌ی کتاب درحد توانستن نادر ابراهیمی